rozdział 3: czyżby przyjaźń?

włącz (jak chcesz)

*Louis*

Ten weekend, był  dziwny. Najpierw dowiadujemy się, że idziemy do budy, potem El ze mną zrywa bo ją  rzekomo zdradziłem. Tym czasem, to ona zdradziła mnie.  Beznadzieja.  
 Poniedziałek, pierwszy dzień w szkole. Spotkanie z dyrem. Gadał coś o zasadach, chyba. Nie słuchałem, w głowie ciągle brzęczały słowa mojej już byłej dziewczyny:” wiesz co, jesteś żałosny jak mogłeś. To koniec, poza tym to poznałam kogoś lepszego”. Do pomieszczenia weszła brunetka. Była lekko poirytowana, po chwili dołączyło 3 chłopaków i jeszcze jedna laska. Zaczęli się kłócić. Potem coś jej powiedział, a ona rzuciła się na niego i zaczęła dusić. Ogólnie zadyma. Miałem z nią już jedną lekcję, na której siedziała z Malikiem. Na przerwie o czymś dyskutowali. Poszedłem na w-f. Graliśmy w piłkę nożną. Czy ona mnie śledzi? Znowu mam z nią lekcję. Było ostro, iskrzyło między nią, a tym chłopakiem, którego chciała zabić. Potem powtórka z rozrywki przed salą od biologii. Dziś jakoś nie kontaktuję. Nie chce mi się tu siedzieć, dlatego urwałem się zaraz po tej lekcji.
Poszedłem do parku. Jakieś dzieciaki grały w kosza. Życie jest do bani. Poszedłem pod wielką wierzbę. Rozsunąłem jej gałęzie i kogo tam zobaczyłem? Ona. Ta agresywna laska ze szkoły. Nie przejmując się nią usiadłem po jej lewej stronie.

- A ty co tu robisz?- popatrzyłem na nią.                                                  - A ty co taka święta, czemu nie w szkole? – zaśmiała się.

- Pierdole szkołę i tych ciulów.- zadzwonił jej telefon, wyciągnęła go z przydużych spodni. Popatrzyła na wyświetlacz i rzuciła przed siebie. Popatrzyłem pytającym wzrokiem. – Matt.

- Twój chłopak- stwierdziłem bardziej niż zapytałem .

- Brat- poprawiła.

- Czemu sobie tak skaczecie do gardeł i czemu pierdolisz szkołę?- czemu ją zapytałem? Nie wiem sam. Może ciekawość, albo się o nią martwiłem. Nie jest taka na jaką wygląda. To trochę dziwnie zabrzmiało. Chodzi mi o to, że jest śliczna, ale trochę zagubiona. Wzięła głęboki oddech.

*Vanessa*

- Bo on nie szanuje kobiet, i pomyliłeś się bo pierdolę nie tylko szkołę, ale też życie.

- Czemu?- ciekawski. Pomyślałam, że co mi szkodzi?

- To było jak miałam rok. Matka odeszła do tego swojego przydupasa, a ja zostałam sama z braćmi i ojcem. A ty, co tobie? Problemy rodzinne czy miłosne? – spuścił głowę.

- Miłosne. – opowiedział całą historię. Siedzieliśmy tak dość długo. Mój telefon cały czas dzwonił, jego też. Nie odbieraliśmy. Wstałam i podciągnęłam spodnie. Zaśmiał się.

- Idziesz?- podałam mu dłoń, którą złapał i wstał.

- Gdzie?

- Najebać się?

- Dobra- wyszliśmy z „naszej kryjówki”. Poszliśmy jeszcze do mojego domu. Muszę się przebrać, bo nie będę chodzić w tych szmatach. Bracia siedzieli w salonie i oglądali mecz. Kiedy weszliśmy ich wzrok powędrował na mnie.

- Gdzie byłaś?- spytał najstarszy. Czy mi się wydaje, czy on się o mnie martwi?

- Obchodzi  cię to?- poszłam do siebie. Wyjęłam czyste ciuchy, w które włożyłam . Zeszłam na dół. Chłopaki dalej oblegali kanapę. – ej idziesz?- rzuciłam w stronę tego chłopaka. Dopiero teraz zorientowałam się, że nie znam jego imienia.  Wyszliśmy z domu i poszliśmy do najbliższego baru w okolicy. Droga zajęła  nam około 30 minut. Ta wlekliśmy się.

- Jak ty masz w ogóle na imię? – popatrzyłam na niego i się uśmiechnęłam, wyjął mi to pytanie prosto z ust.

- Vanessa a ty?

- Louis – zaśmialiśmy się. weszliśmy do baru. Usiedliśmy na krzesłach przy blacie i poprosiliśmy o dwie szklanki whisky. Nie skończyło się na jednej, tylko na 10. – dobra najebaliśmy się. Co teraz?

- Nie wiem, zakłóćmy porządek- uśmiechnął się. Ma piękny uśmiech. Zapłaciliśmy i wyszliśmy. Poszliśmy pod komisariat.

- I co teraz?

- Nie wiem- zaczął się rozbierać po chwili był w samych bokserkach.

- Na co czekasz?- również zrzuciłam z siebie ciuchy. W samej bieliźnie weszliśmy na komisariat.

- Co to ma znaczyć?- zapytał gliniarz. Zaczęliśmy się śmiać.

- Smerfy zbliża się niebezpieczeństwo! Kryjcie się to Gargamel! – wydarłam się, a po chwili razem z Louisem śpiewaliśmy czołówkę z bajki „smerfy”.

- dość tego. Jesteście pijani i robicie sobie żarty z policji. – podeszło do nas dwóch policjantów i wsadzili nas za kratki. Ta nieźle noc w areszcie. Suuuper. Nie miałam nic lepszego do roboty więc luzik. Usiedliśmy na pryczy. Popatrzyliśmy na siebie i wybuchliśmy śmiechem. Gadaliśmy jeszcze o różnych pierdołach.

*rano*

*Vanessa*

Boże jak mnie boli głowa. Otworzyłam oczy i co zobaczyłam? Leżę na klacie Louisa, a jakby tego było mało jestem w samej bieliźnie. Zaczęłam budzić bruneta.

- Co się stało?- powiedział zaspanym głosem.

- Nie wiesz gdzie jesteśmy i czemu nie mamy ciuchów? – podparł się na łokciach i zaczął rozglądać się po pomieszczeniu.

- Dzień dobry. Jak się spało?- podszedł do nas mężczyzna ubrany w mundur policyjny. Zaczęłam składać fakty. Poszliśmy się upić, potem… pustka.

- Co zrobiliśmy?- zapytałam troszke przestraszona.

- Vanesso – głęboko westchnął- ja nie mam już siły do ciebie- można powiedzieć, że miałam już wcześniej kilka razy do czynienia z policją.- to już 25 raz! – jak mówiłam wcześniej kilka razy

- Co teraz będzie? – zapytałam pewna tego, że znowu mi się upiecze.

- Kurator sądowy, a w najlepszym wypadku prace społeczne. Ciebie też to dotyczy- powiedział w stronę mojego kolegi.

- Ja mam 21 lat.- brunet dalej nie wiedział o co chodzi.

- Czyli prace społeczne dla obojga. – rzucił nam cuchy, które należały do nas. Ubraliśmy się i wyszliśmy z celi. – następnym razem nie śpiewajcie półnadzy smerfów na komisariacie. – przytaknęliśmy głowami i wyszliśmy na świeże powietrze. Na zegarku była już godzina 15:00. Jezu długo spaliśmy.

- To co my mamy niby zrobić w ramach tych prac społecznych?

- A bo ja wiem- wzruszyłam ramionami i popatrzyłam na niego. Wybuchliśmy śmiechem.

- Dobra chodź do mnie na obiad- uśmiechnęłam się, a chłopak objął mnie ramieniem. Ruszyliśmy w drogę.
Po 15 minutach byliśmy w jego domu. Otworzył drzwi i puścił mnie pierwszą. Poszliśmy do kuchni. Usiadłam na blacie kuchennym i wpatrywałam się w każdy ruch Louisa. Próbował coś ugotować, ale mu nie wychodziło, a to wywoływało u mnie napad śmiechu.

- Może zamówimy pizze?- powiedziałam nieśmiało. Chłopak chwycił za telefon i zamówił dużą pepperoni.

- Kiedyś ci coś ugotuję, zobaczysz- uśmiechnął się odpowiedziałam tym samym. Po 20 minutach przyjechał gościu z pizzą. Zapłaciliśmy mu i zabraliśmy się za pałaszowanie. Do domu przyszli jego koledzy.

- Lou jesteś?!- zaczęli się wydzierać.

- W kuchni!- powiedział z pełną buzią. Po chwili do pomieszczenia weszło 4 chłopaków.

- Gdzieś ty był? – zapytał ten 4. Nie Zayn, nie blondyn, ani ten w lokach.

- W pace – powiedziałam obojętnie, zajadając się kolejnym kawałkiem naszego obiadu.

- Mówiłem, że jest niegrzeczna.- wtrącił ten w lokach, a reszta się zaśmiała. Do ich posiadłości  ktoś wszedł. Po głosie poznałam, że jakiś mężczyzna, dziecko i nie wierzę. Jak? Czemu? Fuck. 

_____________________________

okay kolejny rozdział za nami. jak sądzicie kogo pojawił się w domu chłopaków? jak zareaguje główna bohaterka? dowiecie się w następnej części. tym czasem nie zapomnijcie komentować i  głosować w ankietach. naprawdę bardzo to doceniam i dzięki :**