Prolog

włącz (jak chcesz)
 

  Hmmm… jakby zacząć? O wiem. Jestem Vanessa, mam 18 lat. Mieszkam w Londynie, z ojcem i trzema braćmi: Mattem, Bartkiem i Davidem. Przyjaźnię się z Emmą. Co was jeszcze ciekawi? Zapewne co mnie kręci. No cóż mam męskie zainteresowania. Zawsze mówię to co myślę. Nic w sobie nie duszę, no prawie nic. 
  Nienawidzę nie jakiej Valerie. Spytacie czemu, co ona ci zrobiła? To łatwe, olała mnie i moją rodzinę. Brzydzę się tą kobietą, mam nadzieje, że nigdy nie wejdzie mi w drogę. Non stop kłócę się z rodzeństwem. Miałam małe kłopoty z policją i prawem, co jest dziwne, bo mój ojciec jest adwokatem. 
  Nigdy nie żałuję i nie patrzę za siebie. Życie jest za krótkie. Nie chcę dorosnąć, ponieważ się tego cholernie boję. Nie wiem kim będę w przyszłości. Dla mnie liczy się tu i teraz.
  Jutra może nie być, więc po co martwić się na zapas? Nie mam za dużo koleżanek, a jestem popularna. Haha to jest takie zabawne. Co mnie różni od innych dziewczyn? Powiem to w ten sposób każdy z nas pamięta, czasy kiedy był dzieckiem. Marzyłyście w tedy o księciu z bajki, który przyjedzie na białym rumaku i uratuje was z wieży. Wsiądziecie na wierzchowca i odjedziecie ku zachodzącemu słońcu do zamku, aby na za jutrz się pobrać. 
  Każdy chciałby żyć długo i szczęśliwie. Teraz dorosłyście i czas stawić czoło rzeczywistości. Ja będąc małą dziewczynką nie oglądałam bajek o księżniczkach, tylko o rycerzach.
  Można powiedzieć, że zamiast różowej sukienki nosiłam zbroję; albo inaczej zamiast lalek miałam piłki. Lubię muzykę – kto jej nie lubi? Śpiewam tylko kiedy muszę. Wiecie odrzuca mnie jeszcze seksistowskie zachowanie niektórych chłopaków. A marzenia? Każdy je ma. Tylko, że ja nie wiem czego chcę.  

_________________________________________
okay no to mamy prolog. jak wam się podoba??