rozdział 30: mecz

włącz (jak chcesz)

*Emma*

Wstałam i przetarłam oczy. Leżałam w pustych kubełkach lodów, popcornie i fuj to przeżuta żelki. Vani zamorduję cie. Wzięłam czyste ubrania i poszłam do łazienki. Wzięłam prysznic, a potem ubrałam się i wróciłam do pokoju i zbudziłam moją przyjaciółkę.

-Nessie wstawaj- cmoknęłam ją w policzek, jak to ma w zwyczaju robić Lou. Uśmiechnęła się i poderwała.

-Ej, to ty Em- zaczęła marudzić.

-A myślałaś, że Tommo?- uniosłam pytająco brwi, a ona pokiwała głową na „tak”. Zaśmiałam się. – chodź zrobimy śniadanie- złapałam ją za rękę i pociągnęłam w stronę drzwi. Zeszłyśmy na dół do kuchni. Brunetka usadowiła się na krześle, a ja zabrałam się za przygotowywanie nam kanapek. Zrobiłam z sałatą, serem, pomidorem i ogórkiem, a do picia nalałam nam soku pomarańczowego z świeżo wyciśniętych owoców. Zjadłyśmy i umyłyśmy talerze. – to co teraz robimy?

-Chodź. Jest już 10, a o 14.30 zaczyna się ten mecz charytatywny. Przebiorę się i pójdziemy połazić.- teraz to ona złapała mnie za rękę i prowadziła w kierunku jej domu. Strasznie się bałam, że David będzie się pytał dlaczego nie odbieram od niego telefonów i go unikam. Ale przecież nie będę zachowywała się jakby, nic się nie stało, przecież złamał mi serce. Nacisnęła klamkę i wprowadził do środka. Chłopaki siedzieli w kuchni, razem z Heyls, Kelly, Emi i ojcem Vani. –jestem!- wydarła się szarooka, a wszystkie pary oczu powędrowały na nas.

-Emma możemy pogadać?- David wstał i podszedł do mnie. Spojrzał mi w oczy. Boże czemu ma takie śliczne patrzałki, ale nie ogarnij się Em. Czułam jak moje oczy robią się szklane.

-Emma, nie będzie z tobą rozmawiała- warknęła Vanessa.

-Niby czemu?!- krzyknął brunet.

-Bo jesteś skończonym palantem! Heyls idziemy zaraz na zakupy- Ruda przytaknęła, a my poszłyśmy do pokoju brunetki. – to ja się tylko przebiorę, a potem z Heyls pójdziemy na zakupy. – uśmiechnęła się. Wyjęła wszystko ze swoich kieszeni i poszła do garderoby. Po chwili wróciła i udała się do łazienki. Zadzwonił jej telefon.

-Vani telefon!

-Odbierz!- wedle życzenia przyjaciółki, wzięłam urządzenie, nacisnęłam zieloną słuchawkę i przyłożyłam do ucha.

(rozmowa, E- Emma, L- Louis)

L- cześć pokemonie, co dziś robisz?

E- siema Lou, Vani się kąpie

L- hejka Em. Robicie coś później?

E- idziemy w trzy na zakupy, a co?

L- nic, mogę  się przyłączyć?

E- e… pewnie mi to nie przeszkadza.

L- okay to zaraz tam będę- rozłączyła się. Po chwili wyszła moja przyjaciółka ubrana w coś takiego, usiadła przy biurku i zaczęła czesać włosy i robić sobie makijaż. Do jej pokoju wszedł Tomlinson.

-Siemka Nessie- podszedł i pocałował ją. Potem usiadł obok mnie, na brzegu łóżka.

-Co tu robisz?- zapytała malując rzęsy.

-Idę z wami na zakupy

-Fajnie- uśmiechnęła się. Kiedy była już gotowa zeszliśmy na dół. Heyley już na nas czekała.

-Emma pogadaj ze mną- zagryzłam wargę i pokiwałam przecząco głową. – proszę- złapał mnie za rękę. Wbiłam palec w żebro Vani, żeby mi jakoś pomogła.

-David zostaw ją

-To moja dziewczyna i chcę z nią pogadać!- no to się zaczyna.

-A ja ci coś powiedziałam, co się stanie jak ją zranisz!

-Nic nie zrobiłem!

-Lizałeś jakąś sukę na jej oczach, to dla ciebie nic?!

-Vani!- krzyknęłam, moja przyjaciółka dopiero teraz pomyślała co powiedziała.

-Em przepraszam- przytuliła mnie.- chodź- szłyśmy do drzwi, by po chwili wyjść na dwór i w czwórkę iść do centrum. Vani i Lou szli za rękę. Tworzą śliczną parę. Stworzyli miłość opartą na przyjaźni. Droga do centrum zajęła nam jakieś 30 minut. Chodziliśmy po sklepach i kupowaliśmy. Ogarnął nas szał zakupowy. Na wystawi była śliczna spódniczka. Od razu wpadła w oko Heyley. Poszłyśmy z nią. Dziewczyna wyglądała ślicznie.

-Kupuj, kupuj- zachęcałyśmy z Vani. Aż w końcu Ruda poszła zapłacić za ciuch. Po jakiś 2 godzinach postanowiliśmy wrócić do domu. Byliśmy obładowani zakupami, dobrze że Louis szedł z nami, bo pomógł nas z torbami. Zaniosłam swoje zakupy do siebie, a potem poszłam do przyjaciółek, oglądać jakiś film. W salonie siedziały dziewczyny i Tommo. Kiedy zdejmowałam buty, ktoś zasłonił mi usta i oczy, prowadził do góry. Zostałam wepchnięta do pokoju, a potem uwolniono moje usta i oczy. Odwróciłam się w stronę „porywacza”.

-Em, ja naprawdę cie przepraszam. Nie chciałem. Vani ma racje jestem palantem, który nie docenia tego co ma. Proszę daj mi szansę.- stał taki smutny oparty o drzwi.

-David proszę cie…

-Tylko nie mów, że nie dasz mi już szansy. Jesteś najważniejszą osobą w moim życiu, mówię serio. Dla ciebie mógłbym zrezygnować ze wszystkiego.- kiedy to mówił patrzył mi głęboko w oczy.

-Nawet z piłki?- zdziwiłam się, bo on kocha grać. Zawsze chciał zostać zawodowym piłkarzem. Mówił, że chce kształcić się w tym kierunku.

-Zrobię wszystko, żebyś znowu była ze mną- zrobił te smutne oczy, a z moich popłynęły łzy. – przepraszam. Byłem pijany, naprawdę kocham tylko ciebie- podeszłam i go przytuliłam.

-Tak bardzo cie kocham- położyłam głowę na jego ramieniu. Siedzieliśmy teraz pod jego drzwiami do pokoju. Lekko usnęłam jego usta.

*Vanessa*

-No chodź, bo się spóźnimy.- poganiał mnie Tomlinson.

-A Heyls i Emma? Też miały grać? Czemu ich nie poganiasz?!- podszedł do mnie i pocałował w czoło.

-Nie denerwuj się, tylko się pośpiesz- pokazałam mu język, a potem włożyłam do torby butelkę wody i poszłam po Heyley i chłopaków. Zawołałam już wszystkich, oprócz tego patafiana.

-David idziesz?!- walnęłam w jego drzwi.

-Już nie krzycz- usłyszałam dziewczęcy chichot, czyli Em dała mu szansę. Po chwili wyszli w jego komnaty. Zeszliśmy na dół, a potem poszliśmy w szóstkę do parku. Reszta już czekała, było też troche innych ludzi ubranych w te same koszulki co ja, czyli niebieskie. Nie znałam ich. Chłopaki natomiast byli ubrani w białe. Mieliśmy grać chłopcy na dziewczyny.

-Vani- usłyszałam za sobą głos loczka, odwróciłam się i zobaczyłam go z jakąś dziewczyną. Ładną długonogą brunetką. Włosy sięgały jej do ramion i były lekko skręcone. Tak jak Hazz miała zielone oczy. Malinowe, pełne usta.

-Nom?- uśmiechnęłam się.

-Chciałem przedstawić ci Hope- podałam jej dłoń którą lekko ścisnęła.

-Vanessa, ale mów Vani- uśmiechnęła się lekko.

-Miło cię poz…- w jej zdanie ktoś się wciął.

-Pokemonie, dałabyś buziaka?- przewróciłam oczami i cmoknęłam go w policzek.- ej!- oburzył się.

-Co? Nie będę całować rywala z boiska- wystawiłam język, a potem złapałam Hope za rękę- chodź idziemy do dziewczyn.- razem ustaliłyśmy kto będzie grał na jakiej pozycji. Ja miałam być napastnikiem. Zrobiłyśmy rozgrzewkę, a potem poszliśmy przywitać się z naszymi przeciwnikami, czyli Lou, Liamem, Harrym, Zaynem, Niallem, Bartkiem, Mattem, Davidem i jeszcze jakimiś 3 gośćmi. Na trybunach siedziało sporo ludzi. Czy to? To tata i Emi. Lol pierwszy raz są na jakimś naszym meczu. Chłopaki prowadzili 1:0 w pierwszej połowie, ale my już w drugiej 2:1 Hope podała mi piłkę i już miałam strzelić kolejnego gola, ale ktoś złapał mnie od tyłu za brzuch i obkręcił dookoła.

-A teraz dasz mi buziaka?- uniósł brwi, pokręciłam głową z politowaniem, a potem wpiłam się w jego wargi. Odwzajemnił. Widownia zaczęła klaskać i gwizdać, a chwilę później dziewczyny wygrały mecz charytatywny. – gratuluję- znowu mnie pocałował.

-Dzięki- wróciliśmy do domu chłopaków i tam zrobiliśmy party. Alko poszło w ruch, my później też. 

______________________________

I co myślicie? Według mnie jest nudny, pisałam go cały dzień i jakoś tak nie miałam chęci. Dzięki za tyle miłych komentarzy  jesteście kochani ;**